บท 264

ในครัวเงียบสงัด ฮั่นปิงกับเฟิงเหยาจ้องตากัน บรรยากาศตึงเครียดราวกับมีดินปืน ถ้าหากวางหลอดไฟตรงจุดที่สายตาทั้งสองตัดกัน มันคงสว่างวาบขึ้นมาทันที

แม่ยืนงงอยู่ตรงนั้น ไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ขยิบตาให้ฉันไม่หยุด

ฉันสูดหายใจลึก ยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มสดใส "บรรพบุรุษพูดไว้ดีแล้ว มีเพื่อนมาจากแดนไกล ช่าง...