บท 320

ฉันเสียดายแต่ว่าสมองไม่พอใช้ ยิ่งคิดยิ่งสับสน

เจอสถานการณ์แบบนี้ ปกติฉันก็เลือกที่จะไม่คิดอะไรทั้งนั้น ขอแค่พวกเธอไม่มีเจตนาร้ายกับฉัน จะเป็นใครมาจากไหนก็ช่าง ยิ่งเก่งยิ่งดี

ถึงในใจจะปลอบตัวเองแบบนี้ แต่ก็อดรู้สึกสงสัยไม่ได้

ฉันสูดลมหายใจลึกๆ หลายครั้ง กดความสงสัยในใจลงไป แล้วดึงสติกลับมามองพวกเธ...