บท 48

ฤดูร้อนไม่นานก็หายเศร้า เธอหยุดร้องไห้แล้วเงยหน้ามองฉัน

"ไอ้คนเลวๆ จูบฉันสิ"

ฉันก้มลงมองเธออย่างจริงจัง แก้มเธอแดงระเรื่อ ริมฝีปากเล็กๆ เผยอขึ้น ดวงตาเป็นประกายเคลิบเคลิ้มชวนให้มัวเมา

ในใจฉันเริ่มเตือนตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ห้ามจูบนะ นี่คือน้องเมียนะโว้ย ฉันพยายามอดกลั้นต่อความงามตรงหน้า

ฉันรีบหัน...