บท 492

สีหน้าของซวี่ฮุ่ยเปลี่ยนไปทันที ดวงตาฉายแววตื่นตระหนก

ผมชะงักการเคลื่อนไหวทันที มือสั่น กระดาษทิชชูเกือบร่วงหล่น ผมหันไปมองฮั่นปิง เธอยืนอยู่ที่ประตูห้องครัว มองพวกเราด้วยสายตาสงสัย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจ

ในชั่วขณะนั้น ใจผมเต้นรัวด้วยความตกใจ

โชคดีที่จิตใจผมแข็งแกร่งพอ และสีหน้าก...