บท 511

แกร๊ก!

เสียงแผ่วเบามาก แต่ทำให้หัวใจผมสั่นไหว ไม่กล้าหายใจ ไม่กล้าลืมตา

"ไม่เป็นไรแล้ว"

พอได้ยินสามคำนี้ ผมดีใจจนตัวลอย รีบลืมตาขึ้นมา เห็นพวกเขาทุกคนแสดงสีหน้าโล่งอก ผมจึงถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ช่วงเวลาสั้นๆ นี้ ผมเครียดจนเหงื่อท่วมตัว รู้สึกว่าเสื้อด้านหลังชุ่มไปหมด

แต่ความรู้สึกรอดตายมาได้นั้...