บท 565

พอได้ยินประโยคนั้น ผมหันหลังกลับทันที

พร้อมกันนั้น คนรอบข้างผมอย่างหลิวฉงก็พากันหันไปมองที่ประตูทางเข้า

เมื่อผมเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าสุด ตาผมเบิกกว้างทันที ความตื่นเต้นที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนพลันเอ่อล้นในใจ ไม่คิดเลยว่าคนที่เรียกตัวเองว่าเสี่ยสามคนนั้น จะเป็น "คนคุ้น" เก่าของผม นี่มันสมกับคำที่ว่า เหยีย...