บท 698

ในขณะเดียวกัน ฉันชำเลืองมองหวังฮุ่ย และพบว่าในดวงตาของเธอมีประกายแห่งความยินดี เธอคงรอคอยโอกาสที่จะได้อยู่กับฉันตามลำพังมานานแล้ว

จริงๆ เลย ช่างร้ายกาจเสียจริง คนอื่นเขาปวดท้อง พวกเราสองคนกลับแอบดีใจ

"ที่รัก เธอพกผ้าอนามัยมาด้วยไหม"

"พกมาค่ะ"

เธอชำเลืองตามองฉันอย่างตำหนิ แล้วหมุนตัวเดินออกไปอย่า...