บท 114

เมื่อเห็นจดหมายที่ลูกสาวทิ้งไว้ เฉินหยุนหรงวิ่งออกจากบ้านทันที แต่ในใจกลับพลันรู้สึกสับสนอย่างไร้เรี่ยวแรง

พึ่งพาอาศัยกันมากับลูกสาวตลอดหลายปี แต่นอกจากที่บ้าน เธอกลับนึกไม่ออกเลยว่าลูกสาวจะไปที่ไหนได้อีก!

ยืนพิงประตู เฉินหยุนหรงมองแดดร้อนที่ส่องอยู่ข้างนอก ในใจเย็นเฉียบราวกับฤดูหนาว

สวี่เอี้ยนหรานค...