บท 1256

"ฉัน...ฉันไม่เหนื่อย ไม่ต้องพักหรอก"

ราชินีแห่งโบราณสกุพึมพำ แต่ร่างกายค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น สะอื้นเบาๆ "หนิงเหมียวเหมียว ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย"

ราชินีผู้ปกครองราษฎรนับแสนคน บัดนี้กลับร้องไห้อย่างไร้ที่พึ่งราวกับเด็กน้อยที่สูญเสียคนรัก หากเป็นในอดีต หนิงเหมียวเหมียวคงไม่เชื่อสายตาตัวเอง

แต่ตอนนี...