บท 1271

"สามสิบ!"

เมื่อฝ่ามือสุดท้ายของฉวนไช่ฟาดลง ใบหน้าทั้งสองข้างของเขาบวมเป่งจนแทบจำไม่ได้

เลือดไหลออกมาจากมุมปากและรูจมูกของเขา

ไป๋ลู่ที่ยืนอยู่ข้างๆ มองเขาอย่างเหม่อลอย ขณะที่เขาตบหน้าตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เธอไม่สามารถพูดอะไรกับชายที่น่าสงสารคนนี้ได้ ยิ่งไม่มีสิทธิ์ตำหนิเขา

ฉวนไช่พูดถูก พวกศัตรู...