บท 1310

ภายใต้แสงไฟฉายอันริบหรี่

ประตูหินค่อยๆ เปิดออกอย่างเชื่องช้า เสียงทึบๆ ของประตูที่เปิดออกนั้นดังราวกับเป็นเสียงสวรรค์ในโสตประสาทของหยางตง

ไม่ว่าจะมีอะไรอยู่หลังประตูก็ตาม อย่างน้อยก็มีทางให้เดินแล้ว ดีกว่านั่งรอความตายอยู่ตรงนี้

ในขณะที่หยางตงยังคงตะลึงกับช่องประตูหินที่เปิดออก หลินอิ่งปิงก้าวเ...