บท 211

ตั้งแต่เสียชีวิตของซานเซียว ชูหมิงฮุ่ยที่ไม่ค่อยชอบพูดอยู่แล้วก็ยิ่งเงียบขรึมลง

ทุกคืน เขาจะยืนอยู่หน้าหน้าต่างด้านหลัง เปิดม่านมองป่าเขาหลังคฤหาสน์เป็นเวลานาน

แม้แต่เหลียงป๋อก็ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เหมือนเช่นทุกครั้ง ในห้องนอนที่ปิดไฟ ชูหมิงฮุ่ยหันหลังให้ จ้องมองออกไปนอกหน้าต่างไม่วางตา...