บท 30

"ไปกับฉันเหรอ?"

หยางตง้งงงัน: "หมายถึงหนีตามกันไปเหรอ? แบบควบม้าเหาะไปด้วยกัน ชมความรุ่งเรืองของโลกน่ะหรือ?"

"หนีตามกันไปบ้าบออะไรของนาย!"

ไป๋เม่ยยกมือขึ้นอย่างงอนๆ แล้วเคาะหน้าผากของหยางตงเบาๆ: "ฉันหมายถึงพาไปอยู่ที่ที่คนอยู่ได้จริงๆ น่ะ"

"ที่นี่ก็พออยู่ได้นะ... แบบฝืนๆ หน่อยก็เท่านั้นเอง"

...