บท 438

ดวงตาเคลื่อนไหว เสี่ยอิ้นเฉียวพบว่าป่าในตอนนี้ไม่ได้วุ่นวายเหมือนตอนที่เธอเพิ่งเข้ามา

รอบด้านเงียบสงัด มีเพียงใบไม้ร่วงโรยลงมาไม่หยุด

ไม่มีกระสุนพุ่งกระเซ็น ไม่มีเสียงตะโกนของพวกผู้ก่อการร้าย ทุกอย่างเงียบผิดปกติ แม้แต่เสียงแมลงก็ยังไม่มี

แต่ท่ามกลางความเงียบราวกับความตายนี้ เสี่ยอิ้นเฉียวกลับรู้...