บท 441

เครื่องบินลงจอดบนรันเวย์สนามบินแห่งหนึ่งในมองโกเลียใน ท้องฟ้ามืดครึ้มน่าขนลุก ราวกับฝนกระหน่ำอาจเทลงมาได้ทุกเมื่อ

"เฮ่าจิ้น ฉันเตือนนายอีกครั้ง กลับไปซะ! ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ!"

หยางตงเดินเร่งรีบออกจากห้องโถงผู้โดยสาร น้ำเสียงเจือความร้อนรน

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเฮ่าจิ้นจะดื้อดึงตามมาให้ได้

ถ้าไม่กลัว...