บท 494

เมื่อดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า และเสียงหมาป่าเริ่มหอนดังลอยมาจากทุ่งหญ้าไกลๆ หัวหน้าตระกูลเหนียนก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น

แสงสีทองอ่อนๆ สาดส่องผ่านกระจกหน้าต่าง ทอดลงบนใบหน้าของนาง

ด้วยการมีอยู่ของนาง ทำให้กระท่อมทรุดโทรมหลังนี้ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที

หัวหน้าตระกูลเหนียนเดินทางมาถึงบ้านของอันเถิงซัวด้วย...