บท 707

หนึ่ง สอง... สิบ!

เมื่อเห็นทหารล้มลงทีละคน ดวงตาของผู้บังคับการแดงก่ำด้วยความโกรธ เขาตะโกนพลางพุ่งนำหน้าไป กดไกปืนไม่หยุด "ฆ่า... ฆ่ามันให้ได้!"

กระสุนพุ่งกระหึ่ม หลี่เซียงหยางวิ่งเข้าไปในบ้านได้สำเร็จ

กระสุนเหมือนสายฝนกระหน่ำใส่ผนังและแผ่นไม้ เกิดประกายไฟนับร้อย เฮลิคอปเตอร์บินวนอยู่เหนือศีรษะ...