บท 190

วังตี้ขยับสะโพกขาวเล็กของเขาอย่างไม่หยุดหย่อน ราวกับเครื่องจักรกลที่กำลังไถพรวนผืนดินรกร้างอย่างที่เป็นร่างของหยางเชี่ยน

ร่างทั้งร่างของหยางเชี่ยนตึงเกร็ง ท้องน้อยของเธอกระตุกเร่งเร้าหลายครั้ง "อ๊ะ... ตี้ตี้... ฉัน... อ๊ะ... จะตายแล้ว จะตายแล้ว"

หยางเชี่ยนรู้สึกราวกับเป็นเขื่อนที่แตกทลาย ปลดปล่อยค...