บท 142

แต่คืนนี้คงหนีไม่พ้นที่จะต้องมีการปะทะกันอย่างหวานซึ้งอีกสักตั้ง

ผมผิวปากอย่างภูมิใจ แล้วกดๆ ส่วนหนึ่งของร่างกายที่แข็งราวกับเหล็ก พลางพึมพำเบาๆ "พอเถอะ อย่าแข็งทื่ออยู่อย่างนี้เลย กลับไปเดี๋ยวได้กินเนื้อแล้ว"

หลังเลิกงาน ผมกลับบ้านตรงๆ แวะซื้อขนมที่คนตัวใหญ่ชอบติดไม้ติดมือไปด้วย

พอกลับถึงบ้าน ถึ...