บท 215

ผมลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง หยิบโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียง แล้วค้นหาเบอร์ของคงเฉวียนกดโทรออกไป

เทียนหมิ่นเจี๋ยซุกตัวในอ้อมกอดผม ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นคาดหวัง จ้องมองผมอยู่

"ฮัลโหล! คงเฉวียนใช่ไหม... นายอยู่ไหนล่ะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านนาย กับหมิ่นเจี๋ยเพิ่งทำอะไรเสร็จพอดี..."

พอผมพูดถึงตรงที...