บท 241

ช้าๆ ริมฝีปากของทั้งสองเริ่มเคลื่อนเข้าหากันอย่างเชื่องช้า ใกล้เข้ามาทุกที แต่ละครั้งที่เข้าใกล้กัน ทำให้หัวใจของฉันเต้นระรัว

เมื่อระยะห่างระหว่างริมฝีปากของเราเหลือเพียงหนึ่งเซนติเมตร เรากลับหยุดลงพร้อมกันอย่างรู้ใจ ต่างฝ่ายต่างมองลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย ไม่มีใครขยับตัวแม้แต่น้อย

"ตึกตัก ตึกตั...