บท 245

ฉันยิ้มขื่น "ลี่ลี่ ขอโทษนะ ฉัน... ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าเธอ..."

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี สำคัญคือในหัวฉันยังคงวาบหวามกับภาพที่เพิ่งเห็นไป ภาพนั้นช่างงดงามเหลือเกิน สวยกว่าเทียนหมิ่นเจี๋ยและคนอื่นๆ เสียอีก

ความรู้สึกนั้นช่างเหลือจะบรรยาย

"พอเถอะ นาย... นายออกไปก่อน! จำไว้นะว่าต่อไปถ้าจะเ...