บท 247

ตอนนี้จ้าวลี่ลี่นั่งเงียบๆ อยู่ที่ขอบเตียง ดวงตาจ้องมองมาที่ฉันนิ่ง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยหยดน้ำตา น้ำตาไหลลงมาถึงคาง หยดลงบนต้นขาอวบอิ่มของเธอทีละหยด

หัวใจฉันสั่นสะท้าน ฉันกดมือลงบนหัวใจที่เจ็บปวดจนกระตุกเล็กน้อย ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อน การร้องไห้เงียบๆ แบบนี้ทำให...