บท 316

เสียงร้องอย่างเริงร่าน บรรยากาศแห่งฤดูใบไม้ผลิลุกโชน หัวใจที่สับสนของเธอไม่อาจรักษาความสงบเสงี่ยมได้อีกต่อไป เสียงครางสั่นไม่หยุด "ที่รัก... แรงกว่านี้... แรงอีกหน่อย..."

"เรียกฉันว่าพี่..."

"...ไม่เอา..."

"เรียกว่าพี่ที่รัก... ไม่งั้นฉันไม่ทำแล้วนะ..." ผมหยุดการเคลื่อนไหวของอาวุธ พลางหัวเราะกระซ...