บท 319

พอฉันตื่นขึ้นมา ท้องฟ้าก็มืดแล้ว และเจ้าลี่ลี่ก็ตื่นมานานแล้วด้วย เธอกำลังจ้องมองฉันด้วยดวงตากลมโตเป็นประกายอย่างเหม่อลอย พอเห็นฉันตื่น เธอก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

ฉันยื่นมือไปกอดลี่ลี่เข้ามาหา แล้วถามว่า "ทำไมไม่นอนต่ออีกสักหน่อยล่ะ"

ลี่ลี่แนบแก้มลงบนอกที่แข็งแรงของฉัน พูดเสียงแผ่วเบาว่า "ฉันอยากมอง...