บท 331

ฉันรีบมองไปทางนั้นทันที เห็นจ้าวลี่ลี่กำลังมองฉันอย่างน่าสงสาร ริมฝีปากเล็กๆ ขยับไปมา พูดอะไรไม่ออก ส่ายหน้าเบาๆ น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมาจากหางตา

ฉันรู้ว่าจ้าวลี่ลี่กำลังกลัว จึงพูดเสียงอ่อนโยนว่า "ฉันจะค่อยๆ นะ ได้ไหม"

จ้าวลี่ลี่จึงพยักหน้าเบาๆ ฉันจึงค่อยๆ สอดใส่ของรักเข้าไปในบ่อน้ำหอมของเธออย่างระมัด...