บท 365

ผมจ้องมองใบหน้าแดงระเรื่อของจ้าวซือซือด้วยความสบายใจ ทันใดนั้น มือใหญ่ก็ยื่นออกไป สอดผ่านคอเสื้อของจ้าวซือซือ มุดตรงไปยังร่องลึกนั้น

จ้าวซือซือสะดุ้งตกใจ รีบมองไปทางห้องน้ำ ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีใครอยู่

เมื่อไม่เห็นสามี จ้าวซือซือจึงค่อยผ่อนลมหายใจ แล้วชำเลืองตามองผมอย่างมีเลศนัย "คนเลวใหญ่ คุณช่างกล้...