บท 389

ผมยิ้มซุกซนยื่นมือออกไป โอบกอดร่างอวบอิ่มหอมกรุ่นเต็มไปด้วยเสน่ห์อันเปี่ยมวุฒิภาวะของเหยียนรู่อวี๋เข้ามาในอ้อมกอด แล้วจูบแก้มนวลของเธอ "ที่รัก ใครว่าล่ะ แค่ได้กินเต้าหู้ของเธอ ได้ดื่มน้ำหวานของเธอทุกวัน ต่อให้ไม่ได้กินข้าวทุกวันก็ยอม"

เหยียนรู่อวี๋ทำหน้างอนใส่ ยื่นมือผลักฉันออก ปากบ่นว่า "คุณไม่กิน...