บท 417

ถึงแม้ดงชิวเนียงจะถูกฉันควบคุมเอาไว้ แต่นั่นไม่ได้ขัดขวางการพูดของเธอ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอชัดเจนว่าไม่อยากสนใจฉัน เพียงแค่ส่งเสียงครางเบาๆ อย่างงอนแล้วหลับตาลง

ฉันส่ายหน้าอย่างจนปัญญา หมุนตัวเดินออกจากห้องของดงชิวเนียง โดยไม่ทันสังเกตว่า หลังจากที่ฉันหันหลังไป ดงชิวเนียงลืมตาขึ้นมองแผ่นหลังของฉัน...