บท 449

ทุกครั้งที่ฉันขยับ หยันรู่อวี๋ก็จะคลานไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เธอทั้งเพลิดเพลินกับการรุกเร้าอย่างรุนแรงของฉัน ทั้งค่อยๆ คลานไปข้างหน้า คลานออกจากห้องนอนของพี่สะใภ้ทีละน้อย ผ่านระเบียงทางเดิน จนกระทั่งคลานเข้าห้องของเธอเอง

เมื่อถึงห้องแล้ว ฉันที่ยังรู้สึกไม่สะใจก็อุ้มเธอขึ้นมาทันที โยนลงบนเตียง แล้วทิ้ง...