บท 5

จากแววตาของเธอ ฉันก็มองออกว่าตอนนี้เธอช็อคมาก และเริ่มรู้สึกตื่นเต้นด้วย

แล้วเจียงซานก็เอื้อมมือมาจับของฉัน มือเล็กๆ ที่นุ่มละมุนนั้นเมื่อจับลงไป ทำให้ร่างกายฉันสั่นสะท้านทันที

ความรู้สึกเหมือนถูกไฟช็อต หัวใจเต้นรัวราวกับภูเขาไฟระเบิด แล้วไอ้ตัวดื้อของฉันก็เริ่มตื่นขึ้นมา

เมื่อมันยิ่งตื่นตัว มันก็แข็งราวกับแท่งเหล็ก

ม่านตาของเจียงซานเบิกกว้างขึ้นตามขนาดของปืนเก่าที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ปากเธอเผยอออกโดยไม่รู้ตัว

ฉันเห็นได้ชัดจากสายตาเร่าร้อนของเธอว่า เธอแทบรอไม่ไหวแล้ว

"โอ้โห คุณพ่อคะ ร่างกายคุณพ่อแข็งแรงมากเลยนะคะ ผ่านมาหลายปีแล้วยังรักษาสภาพได้ดีขนาดนี้"

เจียงซานไม่อาจซ่อนความประหลาดใจในแววตา

"จริงเหรอ อาจเป็นเพราะฉันออกกำลังกายบ่อยมั้ง ฉันเป็นแบบนี้มาตลอด"

"คุณพ่อคะ หนูขอตรวจให้ละเอียดอีกหน่อยนะคะ เพื่อให้แน่ใจว่าคุณพ่อไม่มีปัญหาเรื่องสมรรถภาพ"

ตรวจละเอียด? ละเอียดยังไงกัน?

เจียงซานพูดพลางใช้มือทั้งสองข้างจับของฉัน มือหนึ่งดึงหนังที่หุ้มอยู่ อีกมือเลื่อนขึ้นลง

ความรู้สึกกระตุ้นอย่างรุนแรงเข้าครอบงำสมองฉัน ไอ้ตัวดื้อของฉันควบคุมไม่อยู่เลย

"นี่มัน..."

เจียงซานกลืนน้ำลายด้วยความตกใจ

เพราะตอนนี้ของฉันใหญ่โตผิดปกติเกินคนทั่วไป

ฉันไม่จำเป็นต้องเงยหน้าด้วยซ้ำ แค่นอนอยู่ก็มองเห็นได้

ลองคิดดูว่า นี่มันน่าตกใจสำหรับเจียงซานแค่ไหน

สายตาของเจียงซานจ้องมองปืนเก่าของฉันไม่วางตา ในแววตาไม่มีความเขินอาย มีแต่ความปรารถนา

ฉันมองสองเนินเนื้อเต่งตึงของเธอที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ

ฉันอยากบีบเค้นสองเนินนั้นเหลือเกิน แล้วซุกหน้าลงไปสูดกลิ่นหอมๆ

ฉันยังอยากให้เจียงซานคว่ำลงบนเตียง แล้วฉันจะกระแทกเข้าไปอย่างแรง

"คุณพ่อคะ ปกติคุณพ่อระบายออกยังไงเหรอคะ?"

"พ่อปกติก็อดทนไว้... ลูกก็รู้ว่าแม่ของอาเฉินจากไปหลายปีแล้ว พ่อก็ไม่มีผู้หญิงข้างกาย ก็เลยต้องอดทน..."

"แต่การอั้นไว้ไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ ให้หนูช่วยทำให้มันออกมาไหมคะ จะได้สบายขึ้น"

ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบตกลง เจียงซานก็ร้อนรนแล้ว

การจะทำให้มันออกมา วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือการขยับขึ้นลงเพื่อกระตุ้น

มือหยกอ่อนนุ่มของเจียงซานกำของใหญ่ของฉันไว้แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นลง

ฉันเพลิดเพลินกับความรู้สึกนี้ มันเลยใหญ่ขึ้นอีกรอบ รู้สึกได้ชัดว่ามือของเจียงซานแทบกำไม่มิด

ผ่านไปหลายนาทีฉันก็ยังไม่มีอะไรออกมา เจียงซานเริ่มหอบและมือเธอก็เมื่อยแล้ว

"คุณพ่อคะ ตอนนี้คุณพ่อยังไม่รู้สึกว่าจะออกมาเลยเหรอคะ?"

เจียงซานถามฉันด้วยท่าทีเหนื่อยๆ

"ยังไม่รู้สึก..."

ตอนนี้ฉันยังไม่มีความรู้สึกอยากปลดปล่อยจริงๆ

ถึงอย่างไรก็แค่การถูไถแบบนี้ ไม่มีการหล่อลื่นเลย สำหรับฉันมันกระตุ้นอารมณ์ไม่ได้เลย

แม้จะมองเห็นส่วนอวบอิ่มของเจียงซาน ฉันก็ยังไม่สามารถปลดปล่อยออกมาได้

ความรู้สึกที่เหมือนลั่นไกแล้วแต่กระสุนไม่ออก มันช่างทรมานเหลือเกิน