บท 540

ลุงโจวจึงยิ้มออกมา รอยย่นที่หางตาพับเข้าหากัน สดใสราวกับดอกเบญจมาศ

หลังจากคุยกับผมเสร็จ ลุงโจวก็ลาจากไป ผมมองเวลา ถึงเวลาเลิกงานแล้ว จึงรีบล็อคประตูเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ขณะเดินผ่านสำนักงานฝ่ายการศึกษา ผมเห็นไอ้แก่ชินกำลังฮัมเพลงพลางเก็บของ ดูเหมือนไอ้แก่คนนี้อารมณ์ดีจริงๆ

ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุด...