บท 553

พอพูดจบเธอก็มองฉันอย่างเขินอายแวบหนึ่ง แล้วปกป้องฉันต่อว่า "มีบ้านหรือไม่มีก็ไม่เป็นไรหรอก ทางอำเภอก็จะจัดสรรบ้านให้อยู่แล้ว แล้วเขาก็มีรถด้วยนะ"

ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะออกหน้าแทนฉันในสถานการณ์แบบนี้ ในใจฉันรู้สึกอบอุ่น อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้เธอ ส่วนเธอก็ก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย

ป้าอดไม่ได้ที่จะมองฉันแ...