บท 638

"พี่สะใภ้..."

สมองของผมระเบิดวาบขึ้นมา กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แล้วค่อยๆ ย่างเท้าเข้าหาพี่สะใภ้อย่างไม่อาจห้ามใจ

"มะ...ม่าหง...ฉัน..."

น้ำตาแห่งความอายของพี่สะใภ้คลอหน่วย เธอรีบคว้าผ้าห่มข้างๆ มาปกปิดร่างกาย

ผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ค่อยๆ เดินเข้าไปหาเธอทีละก้าว แล้วอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปล...