บท 882

"อ๊าก..." เกาฝานรู้สึกเพียงแค่ว่าศีรษะของเขาหมุนติ้ว เกือบจะเป็นลมไป เขาถอยหลังไปหลายก้าวโดยอัตโนมัติ แล้วลูบหัวตัวเอง พบว่ามีเลือดเปรอะเต็มมือ

"โก่วต้วน แก..." ทันใดนั้น กลิ่นหอมโชยผ่านหน้าเกาฝาน แล้วเขาก็เห็นร่างของฉินเสวียยืนบังอยู่ตรงหน้าเขา

"โก่วต้วน แกทำอะไรของแก!" ใบหน้าสวยของฉินเสวียแดงก่ำ...