บท 986

ข้าวของพะรุงพะรังเต็มไปหมด แทบจะห้อยอยู่ทั่วร่างของเขา ขณะที่สาวสวยสองคนข้างๆ กลับเดินเคียงคู่กันอย่างสบายอารมณ์ ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุข

ยามพลบค่ำ เกาฟั่นแบกข้าวของพร้อมพาซุนเสี่ยวเฟิงกับหลี่หลี่เดินอยู่บนถนนกลับหมู่บ้าน มองหญิงสาวทั้งสองที่เดินจูงมือกันไม่ห่าง เขารู้สึกหงุดหงิดจนแทบขาดใจ

"เฮ้อ"...