บท 80

"มาช้าไปแล้วนะ"

ลู่หนิงกอดร่างลื่นเหมือนงูน้อยของสุ่ยสุ่ยที่อยู่ในอ้อมแขน

"ฟ้ายังไม่สาง"

สุ่ยสุ่ยหัวเราะคิกคักเบาๆ มือเริ่มซุกซน ไล้ไปตามร่างของลู่หนิง "งั้นเราก็ทำอะไรได้หลายอย่าง"

ลู่หนิงคว้ามือเธอไว้ มองดวงตาที่เปล่งประกายแม้ในความมืด "ที่เธอทำแบบนี้ สุดท้ายแล้วต้องการอะไรกันแน่?"

"ฉันอยากห...