บท 960

ฝนกระหน่ำจนถึงตีสี่ ค่อยๆ ผ่อนความรุนแรงลง

เจ็ดโมงเช้า ท้องฟ้าสีครามแล้วมีเมฆขาวลอยเกลื่อน อากาศสดชื่นชวนให้เคลิบเคลิ้ม เพียงแต่ความชื้นในอากาศค่อนข้างสูง พอถึงเที่ยงคงจะอบอ้าวอยู่บ้าง

ลู่หนิงที่นอนกอดผ้าห่มผืนบางอยู่บนเตียงใหญ่ในห้องปรับอากาศไม่มีอารมณ์จะคิดถึงเรื่องพวกนี้หรอก

อาหลันไ...