บท 1923

พี่หวังมองมาด้วยสายตามั่นคงทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กน้อย จากนั้นพวกเราก็มุ่งหน้าไปยังโพรงต้นไม้

โพรงต้นไม้สูงไม่ถึงสองเมตร พอดีกับคนหนึ่งคนลอดผ่านได้ หลังจากครุ่นคิดอยู่หลายครั้ง ผมเดินวนรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเข้ามา แล้วจึงก้าวนำเป็นคนแรกเข้าไปในโพรง

แต่พอยกเท้าขึ้นก้าวที่สอง ผมก็หยุดชะงั...