บท 2473

พวกเขาไม่ได้มองว่าฉันเป็นมนุษย์

จุดนี้ ฉันรู้สึกได้

แต่เดิม ฉันตั้งใจจะลงมือ ฝ่าวงล้อมออกไปจากที่นี่ แต่เมื่อนึกถึงหญิงสาวที่อยู่เบื้องหลัง ฉันก็อดกลั้นเอาไว้

ฉันเดินกลับไปที่มุมเต็นท์อย่างเงียบๆ แล้วมองดูพวกเขานิ่งๆ ขณะที่พวกเขาขนกล่องไม้ในเต็นท์ออกไปจนหมด

ฝนยังคงตกหนัก ฟ้าแลบฟ้าร้องผ่าวูบไปมาบนท้อ...