บท 126

บทประพันธ์จีน

เมื่อถึงเวลาที่กู้ชิงเจวี๋ยจะออกเดินทาง ไม่เพียงแต่ราษฎรมาส่ง แม้แต่ไป๋เจวี๋ยก็นำขุนนางมาส่งถึงประตูเมือง ราวกับเป็นน้ำใจสุดท้ายที่มอบให้ในฐานะสหายเก่า

อวี่หนิงยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน มองกู้ชิงเจวี๋ยที่สง่างามเปี่ยมด้วยบารมี รู้สึกจมูกแสบร้อน การเดินทางครั้งนี้ ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาจึงร...