บท 139

ยู่หนิงยังคงติดค่างกับคำถามนั้น "ทำไมเหอรั่นถึงรับฉันเป็นศิษย์ล่ะ?"

"พรุ่งนี้ถามเขาเองตรงๆ ก็รู้แล้วไม่ใช่หรือ?" กู้ชิงเจว๋ยโยนลูกกลับไปให้เหอรั่น ช่างไร้จรรยาบรรณเสียเหลือเกิน

ยู่หนิงพยักหน้า "ก็ดีเหมือนกัน"

"พอเถอะ นอนได้แล้ว" กู้ชิงเจว๋ยกอดร่างของเขาพร้อมผ้าห่มเข้ามาในอ้อมแขน แล้วตบก้นเขาเบาๆ

...