บท 17

ลิ่วฮ่วนไม่แม้แต่จะเหลือบมองเขา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ไม่ต้องให้คุณชายเป็นห่วงหรอก เมื่อได้รับปากแล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็จะจัดการให้เรียบร้อย"

กู้ชิงเจว๋ไม่โกรธแต่กลับยิ้ม "ดีมาก"

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ลิ่วฮ่วนจัดเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว แต่กลับพบว่ากู้ชิงเจว๋ยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะไม่ขยับ หลับตาพักส...