บท 189

หยู่หนิงชักมีดออกจากรองเท้าบู๊ต ตัดดอกของต้นพิษดอกหนึ่งลงมา แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าหยิบดอกไม้นั้นขึ้นมา นี่เป็นสิ่งที่เขามองนานเท่าใดก็ไม่อาจมองออก เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเพียงหญ้าป่าหรือดอกไม้ป่าธรรมดา ที่สามารถเบ่งบานอย่างสวยงามท่ามกลางกลุ่มพืชพิษเช่นนี้ ต้องเป็นสิ่งที่มีพิษร้ายแรงกว่า

ผ่านไปนานแล้วยังไ...