บท 40

ยูหนิงไม่สนใจหรอกว่ากู้ชิงเจว๋ไปไหน หลังล้างหน้าแปรงฟันเสร็จสิ่งเดียวที่เขาสนใจคือเรื่องอาหาร แต่ยูหนิงสังเกตเห็นว่าบรรดาคนรับใช้มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ หรือจะเรียกว่า... กระหยิ่มใจ?

"พวกเจ้ามองข้าทำไม?" ในที่สุดยูหนิงก็ทนไม่ไหวถามออกไป

หนิวห่าวยิ้มแย้มจนดวงตาหยีเป็นจันทร์เสี้ยว รอยยิ้มจริงใจอบอุ่น...