บท 76

มาเรียกับฉันยืนเคียงข้างกัน แต่งหน้ากันอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งของเธอ เรเชลเดินเข้ามาแล้วยิ้มให้เรา

"โอ้ ฉันรู้สึกเหมือนเป็นแม่ที่ภูมิใจที่ลูกสาวกำลังเตรียมตัวไปงานพรอม" เธอวางมือบนหัวใจตัวเอง แล้วมองมาที่ฉัน "นี่ พาเธอกลับมาภายในเที่ยงคืนนะ ไม่ให้ช้ากว่านั้น"

"ไม่มีทางเลยค่ะ" ฉันตอบ "พวกเ...