บท 11

ผมเดินอ้อมโต๊ะขณะที่บรรดากรรมการดูเหมือนจะตกตะลึง แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ว่างอีกฝั่งหนึ่งเพื่อจะได้มองเห็นเกรซและกรรมการคนอื่นๆ บางคนมองมาทางผม แต่ส่วนใหญ่นั่งแข็งทื่ออยู่กับที่และมองกันเองอย่างอึดอัด ผมอดรู้สึกพอใจปนหงุดหงิดไม่ได้ เกรซเป็นความงดงามที่เต็มไปด้วยความโกรธ คำรามใส่ทุกคำตอบไร้สาระที่พวกเขาใ...