บท 179

ฉันกัดริมฝีปากเมื่อดวงตาของเขาเปล่งประกายร้อนแรง

"เสมอ" เขาจูบฉันอีกครั้ง "ขอโทษที่ทำให้เธอกังวล ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด แต่ฉันจะทำให้ดีกว่านี้"

ฉันก้มสายตาลง "ไม่เป็นไร ฉัน... ฉันรู้ว่าฉันแค่กังวลเกินไปหน่อย"

"นิดหน่อย" เขาพูด ฉันมองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง "แต่เธอจะไม่หยุดกังวลเกินเหตุหากไม่มีเหตุผลท...