บท 199

ความรู้สึกตัวค่อยๆ กลับคืนมาอย่างช้าๆ เหมือนแสงอรุณที่กรองผ่านเรือนยอดหนาทึบของป่า เสียงที่เบาและพร่าเลือนในตอนแรกค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเป็นเสียงหมุนของใบพัดเฮลิคอปเตอร์และเสียงตวาดห้วนๆ ของเหล่าผู้บังคับใช้กฎ สายตาที่พร่ามัวด้วยความง่วงและความมึนงงที่ฉันอธิบายไม่ได้ ค่อยๆ โฟกัสภาพตรงหน้า

ชาร์ลส์นั่งอยู่...