Bölüm 4 Neden O, Ben Değil?

Kalabalık çıldırmıştı.

Sunucu böyle bir kaosu daha önce hiç görmemişti. Herkesi sakinleştirmeye çalıştı, ama gürültü dinmek bilmedi.

Sadece çalışmam Evelyn'e mal edilmekle kalmamış, ikinci sıradaki tasarım da adımın altında hiç görmediğim bir şeydi.

Evelyn'e öfkeyle baktım, açıklama bekliyordum.

"Yalan söylüyorsun! Sadece kıskanıyorsun çünkü ben kazandım. Kanıtın nerede?" Evelyn karşılık verdi. "Bay Grimaldi benim için kefil olabilir. Onun keskin bakışı masumiyetimi kanıtlayacaktır."

Evelyn düşündü ki, eğer Valencia hala Valence Grubu ile çalışmak istiyorsa, beni desteklemek zorunda.

Valencia alayla gülümsedi, "Ne tesadüf, Bayan Valence'nin tasarımı bana eski bir arkadaşımı hatırlatıyor."

"Oh, ne tesadüf," Evelyn zoraki bir gülümsemeyle cevap verdi. "Arkadaşınızın nerede çalıştığını öğrenebilir miyim? Valence Grubu her alandan yetenekleri memnuniyetle karşılar."

Evelyn, Valence Grubu'nun sahibiymiş gibi konuşuyordu.

"Daha da komik olanı, o burada," dedi Valencia, omzuma hafifçe vurarak, "Hope, uzun zaman oldu."

Evelyn şaşkına döndü. Christopher'ın sıradan görünen karısının sektörde böyle büyük bir isim tanıyacağını hiç düşünmemişti.

Valencia benim için ayağa kalktı ve minnettardım, ama aynı zamanda Valence Grubu ile olan iş birliği hakkında endişeliydim.

Özür diledim, "Valencia, buna gerek yoktu..."

Sözümü bitiremeden Christopher yanımıza geldi, sesi kararlıydı, "Evelyn için kefil olabilirim. Bu tasarım onun işi."

Şok olmuştum, Christopher'a inanamayarak baktım.

Yenilikçi bir şirketin CEO'su, başka birinin işini bir kadın için çalıyordu. Ve o kadın, onun karısıydı.

Christopher mikrofonu sunucudan aldı, "Şirket, resmi olarak Bay Grimaldi'yi tasarım direktörü olarak işe alıyor ve yarışmanın birincisi Bayan Valence ile bir sonraki projeye başlıyor."

Christopher alkışa öncülük etti ve birkaç dağınık alkış duyuldu.

Ardı ardına darbeler.

Beni daha çok neyin kızdırdığını bilemedim: Evelyn'in evliliğime müdahale etmesi, işimi çalması mı yoksa işimi elimden alması mı?

Hayır, beni en çok kızdıran şey, Christopher'ın ona olan sarsılmaz desteğiydi.

Elissa'nın endişeli bakışlarını görmezden gelerek dışarı fırladım.

"Hope, bekle."

Christopher peşimden geldi, dikkat çekmemek için sesini alçaltarak.

Onu görmezden geldim, doğruca ofisime yöneldim.

"Hope, beni dinle!"

İçeri girer girmez Christopher kapıyı kilitledi, meraklı gözleri dışarıda bırakarak.

"Evelyn bu işte yeni. Brenda Valence'e borçluyum, bu yüzden ona göz kulak olmak zorundayım. Hope, anlamalısın," dedi Christopher, sanki ben mantıksız davranıyormuşum gibi sinirli bir sesle.

"Anlamak mı?" Acı bir şekilde güldüm, "Christopher, gerçek amacın ne? O herhangi bir pozisyonda çalışabilir. Neden tasarım direktörü?"

Christopher durakladı, sonra gülümsedi, "Başlıktan mı rahatsızsın? Bu sadece bir formalite. Sen kıdemlisin, herkes senin yeteneğini biliyor."

Hayal kırıklığım büyüktü. Christopher, o yüksek mevkideki CEO, bu "formaliteleri" kazanmak için ne kadar çalıştığımızı biliyor muydu?

Ve şimdi, Evelyn bunu parmak şıklatmasıyla elde etmişti.

Eğer pozisyon daha yetenekli birine gitseydi, kabul ederdim. Ama Evelyn? Bunu bile sorgulayamıyor muydum?

"Saçmalama."

Christopher beni kollarına çekti, "Valence Grubu senin. Bir başlığa neden takılıyorsun?"

"Valence Grubu senin, benim değil."

Sahip olduğum tek şey işimdi.

Çenemi kaldırdı, ciddi bir şekilde, "Evlendik. Benim olan senindir."

"O zaman bana biraz hisse verir misin?"

Sahte bir gülümsemeyle ona dikkatle baktım.

Şaşırtıcı bir şekilde, tepki vermedi. Sadece bir kaşını kaldırdı, "Ne kadar?"

"Yüzde on."

Eğer kabul ederse, büyük bir anlaşma olurdu.

Benimle evlendikten sonra, Christopher zaten büyük olan Valence Grubu'nu devraldı ve birkaç kat büyüttü. Şimdi bir yüzde bile milyonlar değerindeydi.

Onun kabul etmesini hiç beklemiyordum, sadece bir sayı attım.

"Peki, yüzde on beş," dedi.